(1 Krl 19,9a.11-13)
Gdy Eliasz przybył do Bożej góry Horeb, wszedł do pewnej groty,
gdzie przenocował. Wtedy Pan skierował do niego słowo i przemówił:
Wyjdź, aby stanąć na górze wobec Pana!
A oto Pan przechodził. Gwałtowna
wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały [szła] przed Panem; ale Pan
nie był w wichurze. A po wichurze - trzęsienie ziemi: Pan nie był w
trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pan nie był w
ogniu. A po tym ogniu - szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go
usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do
groty.
(Ps 85,9ab-14)
REFREN: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Łaska i wierność spotkają się ze sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam obdarza szczęściem,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,
a śladami Jego kroków zbawienie.
(Rz 9,1-5)
Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje
sumienie w Duchu Świętym, że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i
nieprzerwany ból. Wolałbym bowiem sam być pod klątwą [odłączony] od
Chrystusa dla [zbawienia] braci moich, którzy według ciała są moimi
rodakami. Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i
chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice.
Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała,
który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
(Ps 130,5)
Pokładam nadzieję w Panu, ufam jego słowu.
(Mt 14,22-33)
Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby
wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy.
Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór
zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona
od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej
straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie,
zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i
ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: Odwagi! Ja jestem,
nie bójcie się! Na to odezwał się Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ
mi przyjść do siebie po wodzie! A On rzekł: Przyjdź! Piotr wyszedł z
łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego
wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: Panie, ratuj mnie! Jezus
natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: Czemu zwątpiłeś, małej
wiary? Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w
łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: Prawdziwie jesteś Synem Bożym.